« Il y a toujours une seconde chance »
« On est très heureuses et très fières de nous, de toute l’équipe, a réagi la milieu de terrain Bineta Seck après la rencontre. Il ne faut jamais baisser les bras. Il y a toujours une seconde chance et il faut savoir la saisir ». Sénégalaises et Tunisiennes ont été au coude à coude durant toute cette partie, les deux sélections se procurant plusieurs occasions franches. Mais personne n’a trouvé la faille, ce 17 juillet à Casablanca. Bineta Seck assure qu’elle et ses coéquipières ont alors su rester calme et ne pas trop repenser à leur échec face aux Zambiennes. « Ça a été un peu difficile à digérer mais on sait comment est le football. Donc, on a réussi à passer à autre chose », souligne-t-elle. « Le contrat est rempli même si on se dit qu’on aurait pu aller plus loin. Mais on ne va pas être trop gourmand, conclut le sélectionneur Mame Moussa Cissé. Ce que je retiens, c’est que cette équipe du Sénégal, pour une seconde participation à la CAN, a écrit beaucoup de pages : on a marqué notre premier but dans ce tournoi, on a décroché une première victoire, puis une deuxième, on se qualifie en quarts de finale. Et, ce soir, on continue l’histoire pour aller en Coupe du monde ».CAN 2022 Féminine: le Sénégal
CAN 2022 Féminine: le Sénégal
CAN 2022 Féminine: le Sénégal
CAN 2022 Féminine: le Sénégal
Post emensos insuperabilis expeditionis eventus languentibus partium animis, quas periculorum varietas fregerat et laborum, nondum tubarum cessante clangore vel milite locato per stationes hibernas, fortunae saevientis procellae tempestates alias rebus infudere communibus per multa illa et dira facinora Caesaris Galli, qui ex squalore imo miseriarum in aetatis adultae primitiis ad principale culmen insperato saltu provectus ultra terminos potestatis delatae procurrens asperitate nimia cuncta foedabat. propinquitate enim regiae stirpis gentilitateque etiam tum Constantini nominis efferebatur in fastus, si plus valuisset, ausurus hostilia in auctorem suae felicitatis, ut videbatur.
Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas, quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis notae sunt. atque eos, quos nominavi, cum Attico nostro frequenter audivi, cum miraretur ille quidem utrumque, Phaedrum autem etiam amaret, cotidieque inter nos ea, quae audiebamus, conferebamus, neque erat umquam controversia, quid ego intellegerem, sed quid probarem.
Quare hoc quidem praeceptum, cuiuscumque est, ad tollendam amicitiam valet; illud potius praecipiendum fuit, ut eam diligentiam adhiberemus in amicitiis comparandis, ut ne quando amare inciperemus eum, quem aliquando odisse possemus. Quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus, ferendum id Scipio potius quam inimicitiarum tempus cogitandum putabat.
Post emensos insuperabilis expeditionis eventus languentibus partium animis, quas periculorum varietas fregerat et laborum, nondum tubarum cessante clangore vel milite locato per stationes hibernas, fortunae saevientis procellae tempestates alias rebus infudere communibus per multa illa et dira facinora Caesaris Galli, qui ex squalore imo miseriarum in aetatis adultae primitiis ad principale culmen insperato saltu provectus ultra terminos potestatis delatae procurrens asperitate nimia cuncta foedabat. propinquitate enim regiae stirpis gentilitateque etiam tum Constantini nominis efferebatur in fastus, si plus valuisset, ausurus hostilia in auctorem suae felicitatis, ut videbatur.
Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas, quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis notae sunt. atque eos, quos nominavi, cum Attico nostro frequenter audivi, cum miraretur ille quidem utrumque, Phaedrum autem etiam amaret, cotidieque inter nos ea, quae audiebamus, conferebamus, neque erat umquam controversia, quid ego intellegerem, sed quid probarem.
Quare hoc quidem praeceptum, cuiuscumque est, ad tollendam amicitiam valet; illud potius praecipiendum fuit, ut eam diligentiam adhiberemus in amicitiis comparandis, ut ne quando amare inciperemus eum, quem aliquando odisse possemus. Quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus, ferendum id Scipio potius quam inimicitiarum tempus cogitandum putabat.